Սեբաստիան Հաֆներ, «Մի գերմանացու պատմություն», հուշագրություն, 288 էջ, թարգմանությունը՝ Մարիամ Գուրզադյանի, «ՆյուՄեգ», 2024թ.:

Գրքում պատկերված է գերմանացիների կյանքը նացիզմի վերելքի շրջանում եւ երկու համաշխարհային պատերազմների ընթացքում: 1907-1933 թվականների իրողություններին Հաֆներն անդրադառնում է որպես ականատես։ Նա կերտում է իր երկրի դարակազմիկ դիմանկարը, որը մշտապես փոխվում էր՝ Հիտլերի երիտասարդական շարժումից մինչեւ նացիստական իշխանափոխություն:

Այս խորապես անձնական պատմությունը ցույց է տալիս, թե արագ դեգրադացվող հասարակարգն ինչպես է իր մամլիչի տակ ճզմում միջին վիճակագրական գերմանացուն։ Հեղինակը նկարագրում է օր-օրի կարծրացող ու դաժանացող հանրային վերաբերմունքը, նախապաշարմունքն ու քաղաքականությունը։

Ահաբեկչություն, տոնակատարություններ, դավաճանություն, վերջում՝ հավաքական կոլապս: Խելագարություն, որը մեկ մարդը սփռեց մի ամբողջ ազգի վրա ու դարձրեց 20-րդ դարի մեծագույն հանցագործության ե՛ւ ականատեսը, ե՛ւ զոհը, ե՛ւ մասնակիցը: Այս գլուխգործոցը վառ կերպով փոխանցում է սովորական քաղաքացու կյանքը՝ աստիճանաբար ձեւավորվող ամբողջատիրական վարչակարգի տակ: